Het Jimmie Vaughan-verhaal | Louder Than War album recensie

SaveSavedRemoved 0
Deal Score0
Deal Score0

Jimmie Vaughan: Het verhaal van Jimmie Vaughan

The Last Music Co.

CD | LP

Uitgebracht op 17 september 2021

Terwijl de grote Texaanse bluesgitarist Jimmie Vaughan weer een mijlpaal bereikt, is The Jimmie Vaughan Story een boxset in beperkte oplage die een passend eerbetoon is aan een magnifiek talent dat sinds het midden van de jaren zestig aan het opnemen is en zo velen heeft beïnvloed tijdens zijn ster- bezaaide carrière. Ian Corbridge reflecteert voor Louder Than War op een bluesreis die zo’n grote divergentie van muziekstijlen omvatte en die tot op de dag van vandaag voortduurt.

Ik was al een grote fan van de blues in het begin van de jaren 80, maar om de een of andere reden kan ik me niet herinneren hoe ik de weg vond om The Fabulous Thunderbirds voor het eerst te horen. Misschien waren het de zachte tonen van de onvergelijkbare John Peel die me voor het eerst op deze mooie exponenten van bluesrock hebben gewezen, maar ik kan het niet met zekerheid zeggen. Hoe ik ze ook vond, het was het begin van mijn lange en prachtige muzikale relatie met de machtige talenten van de Texaanse bluesgitarist Jimmie Vaughan.

De eerste twee albums van The Fabulous Thunderbirds, Girls Go Wild en What’s The Word?, zorgden voor een soundtrack voor vele uren luisterplezier, dat in die tijd heel gemakkelijk zat tussen mijn andere passies voor Bauhaus, Killing Joke, Johnny Thunders, Dylan en de stenen. En er was weinig twijfel dat een groot deel van de aantrekkingskracht niet alleen uit de vocale en mondharmonica-talenten van zanger Kim Wilson was, maar vooral uit de unieke gitaarstijl en het geluid van Jimmie Vaughan, die de blues met een swing kon spelen op een manier die ik nog nooit eerder had gehoord. .

Mijn eerste live-ervaring van Jimmie met The Fabulous Thunderbirds was in maart in SheffieldJimmie Vaughan: The Jimmie Vaughan Story – albumrecensie 1983 en het was een nacht die lang in de herinnering voortleeft. Wat vooral opviel, was het vermogen van Jimmie om de blues te spelen met een echte groove en gevoel voor swing, terwijl hij altijd de wortels van de muziek respecteerde. Door wilde overgave te mengen met een diepgewortelde ziel, kon Jimmie de band alle kanten op sturen en je wist nooit wat er zou komen.

In die live-omgeving, met nummers als The Crawl, Sugar-Coated Love en You’re Humbuggin’ Me, moet ik toegeven dat ik mezelf betrapte op het uitvoeren van dansbewegingen en handgebaren die ver buiten mijn comfortzone lagen en die ik vrijwel zeker heb sindsdien nooit meer herhaald. Maar Jimmie leidde de lijn met zo’n klasse dat deze hypnotiserende fusie van blues, rock’n’roll en ritme en blues me naar nieuwe en ongekende niveaus van plezier bracht die ik die avond duidelijk met de rest van het publiek deelde.

Het feit dat Jimmie Vaughan in maart 2021 de jeugdige mijlpaal van 70 jaar bereikte, kwam als een schok, maar het was die vonk die de compilatie van dit magnifieke eerbetoon aan een groot bluesmuzikant deed ontbranden, dus daar moeten we dankbaar voor zijn. Deze set van 5 cd’s, samengesteld door Malcolm Mills, gids van The Last Music Co., bevat 96 nummers, waarvan 26 niet eerder uitgebracht, en meer dan 6 uur muziek, zowel live als in de studio. Het bevat ook belangrijke liner notes en artwork. Een verdere deluxe boxset bevat nog meer extra’s, waaronder verschillende vinylreleases.

Het is onvermijdelijk dat de eerste 41 nummers die een groot deel van de eerste twee schijven in beslag nemen, van The Fabulous Thunderbirds zijn, die allemaal precies aantonen waarom ze halverwege de jaren 80 de aanzet gaven tot een blues-revival en tegelijkertijd de Texas-blues van roadhouse populair maakten. Met nummers variërend van de heavy blues van She’s Tuff, via de sterke groove van How Do You Spell Love, de rock’n’roll swing van My Babe en de soulvolle blues van I Can’t Quit You Baby, is Jimmie’s kenmerkende gitaar overal op de voorgrond.

Het is ongetwijfeld het talent en de stijl van Jimmie die door deze opnames schitteren, die aanleiding gaven tot zoveel latere samenwerkingen met andere enorm getalenteerde artiesten. Enkele van de meer opvallende samenwerkingen hier zijn Cold, Cold Feeling met Albert Collins, You’re Sweet met Jimmy Rodgers, de aanstekelijke boogie van He’s Got A Key met Bo Diddley en een rockende versie van Boom Boom met John Lee Hooker. En natuurlijk zijn er samenwerkingen met zijn broer Stevie Ray Vaughan, die in 1990 zo tragisch om het leven kwam bij een helikoptercrash, met wie hij in 1990 het Family Style-album opnam onder de naam The Vaughan Brothers.

Schijf drie bevat enkele bijzonder opvallende nummers. Take Your Time Son is een betoverende bluesjam in Elmore James-stijl met Doyle Bramhall. De invloed van BB King op Jimmie’s jongensstijl komt sterk naar voren op Cool Lookin’ Woman en zijn bekwaamheid als een allround bluesvirtuoos zowel op gitaar als zang is duidelijk zichtbaar op Dengue Woman Blues, dat meer dan een knipoog heeft naar Buddy’s wil. Vent. En dan zijn er de epische live bluesjams van Six Strings Down en SRV Shuffle, waar Jimmie het podium deelt met mensen als Eric Clapton, Bonnie Raitt, Robert Cray, BB King, Buddy Guy en Dr John – wauw!

De collectie gaat dan verder om Jimmie’s uitgebreide solocatalogus te bedekken met nummers die zijn altijd uiteenlopende stijl laten zien, waaronder klassieke blues, rock’n’roll, soul en zelfs een beetje goede oude deltablues met I Don’t Live Here Anymore. Andere hoogtepunten zijn You Upset My Mind met de Jimmy Reed Highway naast Kim Wilson en Gary Clark Jr., een zeer soulvolle What Am I Living For? met Lou Ann Barton, That’s What Love Will Make You Do met de geweldige Little Milton en een beetje gitaarduel met Bonnie Raitt op The Pleasure’s All Mine.

De laatste schijf geeft ons een zeldzame glimp van de embryonale gitaarstijl die in de jaren die zouden volgen zo’n impact zou maken in de wereld van de blues, door middel van enkele opnames met zijn band Storm die zijn tijd bij de Thunderbirds voorafging. Ook door middel van Lightnin’ Boogie brengt Jimmie hulde aan en demonstreert de unieke gitaarstijl van de legendarische Lightnin’ Hopkins, aangezien hij duidelijk maakt dat er zonder Hopkins misschien nooit een BB King, Buddy Guy of zelfs Jimi Hendrix was geweest. Slotnummer Baby, Please Come Home is pure blues met een swing en een swagger in de typische Jimmie Vaughan-stijl.

The Jimmie Vaughan Story blijkt een passend eerbetoon te zijn aan een van de grootste bluesgitaristen uit Texas, of waar dan ook. Met meer dan zes uur muziek en nog veel meer, is het een verzameling nummers die met grote zorg is samengesteld om te laten zien wat een uniek talent Jimmie gedurende zijn hele carrière is geweest, een opwindende divergentie van stijlen ontwikkelend terwijl hij altijd blues als de hoeksteen van zijn muziek. Gelukkig blijft Jimmie Vaughan vandaag de dag een sterke creatieve kracht in de wereld van blues en rock’n’roll en dat is iets om met deze release zeker te vieren. En lang moge dat zo blijven.

U kunt de box-set kopen hier.

Je kunt Jimmie Vaughan vinden op Facebook, Twitter en zijn website.

~

Alle woorden door Ian Corbridge. Je kunt meer van zijn schrijven vinden op zijn auteursprofiel.

creditSource link

We zullen blij zijn om uw mening te zien

Leave a reply

Paisse-wandre
Logo
Compare items
  • Cameras (0)
  • Phones (0)
Compare