Louder Than War – Down At The Abbey 2021

Down At The Abbey Festival, Reading
11 september 2021

Keith Goldhanger waagt zich ten westen van de hoofdstad om verslag uit te brengen over het Down At The Abbey Festival in Reading

Reading’s Down At The Abbey Festival is misschien niet het grootste eendaagse buitenevenement dat er gedurende het jaar is om bij te wonen, maar na dit tweede evenement (na het hier besproken debuut van 2019) hebben een of twee van ons geleerd dat het waarschijnlijk een van de meest compacte en slopende dagen die onder ons graag elf uur buiten doorbrengen, kunnen op een festivalterrein zo klein als dit beleven. De lokale bevolking zal hier tussenkomen en ons eraan herinneren dat het evenement dit jaar de avond ervoor begon met lokale muzikanten die het ‘opwarmingsevenement’ van de avond vormden, maar we zijn hier gewoon met een goedkoop treinkaartje voor een dagretour, in de hoop op droog weer en goed gezelschap en fatsoenlijk entertainment dat meestal te zien is wanneer we naar de hoofdstad van Berkshire komen.

Achttien acts passen perfect in de dag, dankzij de twee podia gescheiden door een bar tussen een paar dikke muren die sinds de oorspronkelijke bouw zijn versleten. Handige podiumtijden zorgen ervoor dat zodra een act eindigt, de volgende om de hoek begint. Er is niet veel tijd om veel anders te doen dan naar de bands te kijken en de introducties kort te houden.

Het is een zonnige zaterdag buiten Londen, we strekken onze benen tussen de ruïnes van een negenhonderd jaar oude abdij, kijken naar geweldige bands waar we nog niet veel van hebben gehoord. Het leven voelt weer comfortabel. We krijgen ook de bekende, briljante, luide, foot-tapping (en beste band van de dag) MUSH, de elektronische discoklanken van EENZAAM (nu een trio), de hectische elektronische, rinkelende, rinkelende dansbeats van FLAMINGGODEN, de groef van GEBRAAKTE ENKELS, een aantal akoestische folk-acts, een kerel die alleen liedjes uit kinderprogramma’s zingt, en een verbazingwekkende GEWNIFER RAYMOND, die zich niet alleen ruim een ​​half uur lang in haar vingerplukwerk op haar akoestische gitaar verliest, maar ons ook mee op pad neemt. We zijn getuige van een band (DE UTOPIA STERK) met iemand die meer dan eens het World Snooker-kampioenschap heeft gewonnen, en vele anderen waar we ons al in verdiepen om te proberen hun activiteiten in te halen waarvan we niet op de hoogte zijn sinds de mensen in kwestie die van ons begonnen te entertainen die altijd een luisterend oor bieden.

SINEAD O’BRIEN praat praktisch door een half uur authentieke originele gitaarmuziek die past bij het duo achter haar en bij de Stomerij/Sonic Youth (tuniek) vergelijkingen waar een van ons recentelijk naar heeft verwezen, en men concludeert dat dit mooi past met onze huidige collectie in huis. Weer een hoogtepunt en weer een act die we ongetwijfeld nog een keer gaan zien.

NIETS DOEN teleurstellen na een aantal nummers die klinken alsof ze schreeuwen om een ​​paar James Murphy (LCD Soundsystem) remixen. Ze spelen nog een paar nummers die als The Strokes klinken, evenals drie of vier nummers waar we niet echt uit kunnen komen. Als we het eens zijn dat de zanger in orde is, moeten we kijken naar de gitarist en dan naar de drummer (alle bassisten zijn cool, dus hij blijft). Soms klinken ze geweldig, maar we zijn gefrustreerd dat het viertal ons niet meer gaf naarmate ze langer spelen. Een band waar we zeker nog eens terug zullen komen.

Lokale band ADAM & ELVIS zijn het vermelden waard. Hun soepele, aanstekelijke nummers profiteren van een bijna perfect geluid dat elke band tegenwoordig het geluk heeft om te krijgen van de geluidstechnici, die meer gefrituurd moeten zijn dan wij waren na elf uur non-stop optredens.

Elke handeling op de rekening heeft genoeg in hun tank om iedereen hier bezig te houden. Wachtrijen voor de bar, toiletten en (zeer fatsoenlijke) eetstalletjes vallen mee, de omgeving is prachtig en, net als bij het vorige evenement hier, profiteren we van goed weer en fatsoenlijke mensen.

Toen Down At The Abbey begon, werd verwacht dat het zich jaarlijks zou herhalen. Nu we 2020 achter de rug hebben, is het te hopen dat dit een vast onderdeel van onze agenda wordt om naast de steden te gaan zitten. Luister je? Festival dat volgende maand plaatsvindt, georganiseerd door dezelfde mensen die dit evenement hebben georganiseerd.

Het vermogen van Reading om eclectische line-ups te verzamelen en lokale acts op te nemen, is al vele jaren de moeite waard om toe te juichen. Er zijn veel bands die we misschien niet meer tegenkomen, maar ook veel zullen we waarschijnlijk wel doen, en evenementen zoals deze zijn altijd geweldige start- of vervolgpunten voor degenen onder ons die willen luisteren, en zelfs eropuit willen gaan, voor herhaalde optredens in een toekomstige datum. Er is niet één slecht optreden de hele dag, maar een huidige herinnering dat sommigen van ons wat meer in vorm moeten komen nadat ze het afgelopen jaar op de bank hebben gezeten.

Houd ons echter in de gaten, want we denken dat er nog een paar van deze evenementen zijn om door te komen voordat het weer gaat sneeuwen, en voordat je het weet zijn we hier misschien zelfs weer terug in twaalf maanden tijd.

~